سعید مالکی

در این یادداشت می‌خواهم از گزینه‌های مطرح شده برای پست شهرداری زنجان در برخی رسانه‌ها و نیز منابع غیر رسمی بنویسم. اما پیش از آن ذکر مقدمه‌ای را لازم می‌دانم.

این روزها نام شهردار آینده زنجان نقل محافل و شب‌نشینی‌های زنجانی‌ها نیست! اما انتخاب شهرداران سایر شهرهای استان بدون شک در دورهمی‌های مردم آن شهرها از بحث‌های مهم و بی‌جایگزین است. زنجانی‌ها همیشه و در همه این سال‌ها به بی‌تفاوتی و کم‌توجهی به مقوله‌های مهمی چون وضعیت شهر و شهرنشینی‌شان شهره بوده‌اند. عبارت‌های معروفی که همه می‌شتاسیمشان و نیازی به تکرار آن نیست. اما در همه این سال‌ها اهالی این استان و به خصوص زنجانی در همه کنش‌های تاریخی و چالش‌های مهم اجتماعی، از پیش قراولان حضور بوده‌اند.

چرایی این تفاوت در رفتار را بر عهده کارشناسان اجتماعی می‌گذارم. اما شک ندارم در سایه این بی‌تفاوتی آزار‌دهنده، توجهی زیر‌پوستی و دقیق از همه تغییرات اجتماعی و سیاسی را می‌توان در نگاه این مردم رصد نمود و انگ بی‌خیالی تنها به دلیل حیای ذاتی این مردم بر آن‌ها زده شده است. اتهامی که هرگز باورشان نکرده‌ام. هیچ مردم بی‌خیال و بی‌انگیزه‌ای را نمی‌توان سراغ داشت که غواصان خط‌شکن تربیت کنند و رفتار اجتماعی‌اش در مشارکت‌های عمومی زبان‌زد باشد. شاید ذکر همین دو مورد می‌تواند خط بطلان بر همه آن قضاوت‌های نادرست باشد... سایر افتخارهای به دست آمده توسط این مردم بماند.

معتقدم اگر زنجانی‌ها را به همه این‌ها متهم می‌کنند تنها دلیلش شرمی‌ست تاریخی که در تار و پود تربیت‌های خانوادگی ما حضور دارد و حاکم است و نسل به نسل منتقل شده و ما را از هرگونه به اصطلاح بی‌پروایی و استحقاق حق با رفتارهای غیر متدوال و حتی عادی شده، دور می‌کند. شاید برای دور کردن این مردم از چنین رفتاری بهتر آن باشد به جای مقایسه آن‌ها با سایر مردمان دور و نزدیک، برای آموزش درست احقاق حق با تکیه بر نهادهای اجتماعی و رسانه‌ها، برنامه‌ریزی مناسب و مدونی داشته باشیم و آن را بیاموزیم.

از موضوع یادداشت دور نشویم! انتخاب شهردار زنجان در حالی پیگیری می‌شود که با کمترین حساسیت از سوی شهروندان مواجه است و اهمیت آن برای مردم به اندازه اهمیتش برای مدیران و رسانه‌ها نیست. هر چند معتقدم اهمیتش برای بیشتر رسانه‌ها نیز چندان قابل توجه نیست. با این حال با توجه به تاثیر مستقیم این انتخاب بر زندگی مردم، این روزها نگاه‌ها بر آن متمرکز شده است. اما دیدن نام‌های روی میز انتخاب اعضای شورا اگر نگران‌کننده نباشد اما شک و تردید را در سرنوشت و نتیجه این انتخاب دو چندان می‌کند. اجازه بدهید این نکته را متذکر و بر آن تاکید کنم که نگاه نگارنده به این نام‌ها با احترام کامل به شخصیت حقیقی این عزیزان است و شک ندارم هر کدام از آن‌ها جزو بهترین‌ها در کار خود هستند. اما اگر بنا باشد همین نام‌ها تنها گزینه‌های موجود برای شورای شهر باشند، توصیه و پیشنهاد می‌کنم روند موجود در شهرداری بدون تغییر ادامه یافته و نیروها جای خود بمانند و شورا با تمام قوا و قدرت و با حمایت کامل از وضعیت موجود و حفظ ثبات، تمرکز خود را روی برنامه‌ریزی 4 ساله و ترسیم نقشه راه برای رسسیدن به هدف‌های مشخص شده گذاشته و با نام‌ها بازی نکند.

شورا باید با ارزیابی توان و قدرت خود دست به انتخاب بزند و بر همان اساس مردم را متوقع کند و از جابه‌جایی مهره‌ هایی که  در شکل خوشبینانه‌اش با یکدیگر در یک سطح قرار دارند، خودداری کند. درد مردم نام‌های زید و عمر نیست. درد این شهر عزمی ست که سال‌هاست در مدیریت شهری آن را ندیده و اگر بناست با همین گاز و دنده حرکت کنیم بهتر آن است که با کمترین تغییر باشد تا با جابه‌جایی نام‌هایی که به جابه‌جایی در همه پست‌ها خواهد رسید و ... شود آن چه می‌دانیم خواهد شد!