موضوع دردناک خودکشی رضای 18ساله که کودک کار بود و سرنوشتی غمبار داشت، بی‌پناه چونان هزاران کودک دیگر بود! پیامبرگرامی اسلام فرموده‌اند آگاهان جامعه در برابر آن مسئولند، همانند چوپان در برابر گله!

اکنون اوضاع اسفبار بشدت طبقاتی شده جامعه به گونه‌ای است که منابع کشور در دستان اقلیتی فرصت‌طلب و ناجوانمرد که مثال ملموسش اقازاده‌ها هستند، با چپاول و غارت سیری‌ناپذیر خود، گوئی به ریش تمامی دلسوزان کشور از جمله خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران و آزادگان و خادمان وطن‌پرست می‌خندند! این حقیر کوچکترین که عمر خود را توام با آرزوهایم در دوران رژیم پهلوی گذرانده‌ام با شرکت در جلسات علمای عزیز و آگاهی از عدالت اسلامی خصوصا با شیوه مولا علی(ع) و... در حد خود در جهت محقق شدن نظام اسلامی که اثاری از فقر و فلاکت و رانتخواری و... در آن وجود نداشته باشد، کوشیدم، بزرگان و فضلا البته جای خود دارند! اما دردناکانه به چنین اوضاع کشور با گذشت 40 سال باید خون گریست! چرا ظرف این مدت مدید از پرورش مدیران لایق و صادق و دلسوز عاجز ماندیم؟! با عنایت به اینکه سیستم آموزشی‌مان بظاهر اسلامی شده! آیا وقت آن نرسیده تا مسئولان شجاعانه از عدم موفقیت در حوزه اشتغال، توسعه، معیشت و... از پیشگاه مردم نجیب و فداکار و بقول مرحوم حضرت امام خمینی(ره) صاحبان انقلاب، عذراخواهی کرده و میدان را در اختیار شایستگان دلسوز و پرانگیزه قرار دهند! خوشبختانه جملگی مسئولان، مومن و باورمند به روز جزا و حسابرسی اعمال خود هستند. قطعا همگی نیت خیر داشتند و هدف خدمتگزاری بود، اما آنچه که در عمل می‌بینیم، جز بدبختی و فلاکت اکثریت مردم چیزی مشاهده نمی‌شود! ای کاش از نظام‌های مدیریتی که موفق بودند مثل صنایع خودروسازی، دامداری، حفظ محیط زیست، بودجه‌نویسی و... الگوبرداری و مناصب را به اهل فن واگذار کنند! از جمله شگفتی‌های بودجه لحاظ شدن مبالغی کلان به بنیادهائی پرطمطراق متعلق به برخی افراد ذی‌نفوذ است که هیچ نقشی در توسعه کشور ندارند چراکه اصولا وظایف دولتمردان و بخش خصوصی و فعالان تجاری چنین است و قطع این مبالغ در این شرایط بحرانی ناشی از کرونا و گرفتاری‌های قشر عظیم مردم به لحاظ معیشتی، خصوصا کارگران روزمزد و فصلی و وضعیت بسیار ضعیف دولت از نظر مالی، بعنوان مسکن و حمایت از آسیب‌پذیران، امری خداپسندانه خواهد بود.

انتهای پیام/