دو سنگربان عزیز محیط‌زیست استان زنجان در حین انجام ماموریت در منطقه‌ی شکار ممنوع فیله‌خاصه توسط شکارچیان به شهادت رسیدند. به خانواده این دو پرکشیده و جامعه دوست‌دار محیط زیست استان تسلیت می‌گویم. قطعا متولیان امر به جرم، مرتکبین و مجازات آنان خواهند پرداخت. تصمیم دارم در این مقال به بعد دیگر این حادثه تکان‌دهنده بپردازم.

تاثیر پشتیبانی ستادی از خط مقدم مقابله با متخلفین حوزه محیط زیست را نمی‌توان در حادثه یادشده منکر شد، این پشتیبانی می‌توانست معنوی یا مادی باشد. در خصوص کیفیت پشتیبانی مادی توجه شما را به محتوای مصاحبهی حسین آبسالان (مدیرکل حفاظت از محیط زیست استان زنجان) با خبرگزاری ایسنا در تاریخ 18 فروردین 1400 جلب نموده و جملات داخل گیومه را عینا به نقل از خبرگزاری ایسنا در این نوشتار درج می‌نمایم: «وی در پاسخ به این سئوال که آیا خودروی محیط‌بانان به دستگاه GPS مجهز نبود، تصریح کرد: متاسفانه خودروها مجهز به این دستگاه نیستند.»

از سوی دیگر به استناد مفاد مصاحبه سرهنگ محبت خانی؛ فرمانده یگان حفاطت محیط‌زیست کشور، یافتن محل محیط‌بانان شهید پس از قطع ارتباط (به دلیل فقدان سیستم GPS)، به کمک نیروهای امنیتی و از طریق موبایل در ساعت شش‌ونیم فردای حادثه میسر می‌شود.

در دنیای کنونی ساعت‌ها تاخیر در یافتن شهدای حوزه محیط زیست با وجود تجهیزات مدرن از قبیل GPS پذیرفتنی نیست.

حال از جناب آقای آبسالان؛ مسئول اداره‌کل محیط زیست استان زنجان دو سوال‌ مطرح است: 1. تهیه این تجهیزات بر عهده چه کسی (غیر از ایشان) بوده است؟ 2. جناب آقای آبسالان در سال‌های مسئولیت‌شان در استان زنجان، اعتبارات عمرانی مجموعه تابع‌شان را به کدام امر مهم‌تر از تجهیز محیط‌بانان اختصاص داده‌اند؟ اگر منابع در اختیار مجموعه تحت مدیریت‌شان به موضوعاتی کم اهمیت تر از نصب GPS به خودروهای محیط‌بانی تخصیص یافته است هم اینک شایسته است پاسخگوی خانواده این دو عزیز از دست رفته و قلوب جریحه‌دار مردم استان باشند.

به راستی جای چه کسانی در همراهی با این نوشتار و بازخواست از مسئولان مرتبط در خصوص ترک فعل، قصور و تعیین درست اولویت‌ها، خالی است؟

انتهای پیام/